چهار ویژگی حضرت عباس(ع) از زبان امام صادق(ع)

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدصادق کفیل در گفت‌وگو با ایسنا، با تبریک اعیاد شعبانیه و با تاکید بر این موضوع که مهمترین دغدغه ما یاری امام است و همیشه در ادعیه‌ها می‌خوانیم که یار امام باشیم اظهار کرد: بارزترین ویژگی شخصیت حضرت عباس (ع) همین یار و یاور امام بودن است. افق تشیع یاری امام است و پیوند با امام باید جزو برنامه‌ریزی‌های اصلی ما باشد. در افق زندگی‌ای که برای خود ترسیم می‌کنیم باید یار امام باشیم و زندگی را بر اساس این موضوع به جلو ببریم.

وی با تاکید بر این موضوع که باید شرایط یار و یاور امام بودن را در وجود خود پرورش بدهیم گفت: امام صادق (ع) چهار صفت در وصف حضرت عباس (ع) به کار می‌برد که این اوصاف در وجود ما نیز باید تجلی پیدا کند. اولین توصیف این است که حضرت می‌فرمایند: کسی می‌تواند یار امام باشد، که «تسلیم» بودن جزو ویژگی‌های اخلاقش باشد؛ یعنی فرد با تمام وجود تابع امام باشد. اکنون امام عصر (عج) قائم است اما ما بی‌تفاوت نشسته‌ایم. وقتی امام در بین ما نیست ما باید در تلاش باشیم مقدمات ظهور را فراهم کنیم. حضرت عباس (ع) وقتی دید امام حسین (ع) به سمت کربلا می‌رود ننشست فقط دعا کند، بلکه همراه امام شد. تسلیم بودن یعنی هر گامی امام بر می‌دارد ما هم همان گام را برداریم، نه اینکه بگوییم دلمان چه می‌گوید. تسلیم بودن یعنی خواسته امام را بر دیگران ترجیح دادن و این در وجود حضرت عباس (ع) بود.

این کارشناس مسائل دینی ادامه داد: نکته دوم درباره شخصیت رفتاری حضرت عباس (ع) این بود که ایشان «تصدیق» بودند، یعنی با جان و دل تمام مباحث را می‌پذیرفتند و این رفتار یک گام فراتر از تسلیم است. نمونه آن را می‌توانیم اینگونه مطرح کنیم؛ مثلاً گاهی فرزندان از روی اجبار حرف پدر و مادر را گوش می‌کنند و گاهی از دل و جان، حضرت عباس (ع) در مقام جان دادن و گوش فرا دادن به دستورات امام تصدیق‌گر بودند. یعنی هر آنچه خواست امام بود را با دل و جان قبول داشتند. حتی در زمانی که لازم بود امام گفت میدان نرو، نرفت و اطاعت محض کرد.

کفیل ادامه داد: مبحث سوم و ویژگی بعدی اخلاق حضرت «وفا» بود. یعنی اینکه همیشه می‌گوئیم الگوی وفا حضرت ابوالفضل یعنی چه؟ یعنی اینکه فرد با تمام وجود قدم بردارد اما همواره خود را بدهکار بداند. وفا یعنی در مقام یاری رساندن همواره خود را بدهکار بدانیم نه طلبکار. نکته بعدی در رفتار حضرت «نُصحِ به خلف نبی» است. در اینجا نصیحت برای امام؛ به معنای نصیحت کردن امام نیست بلکه به معنی خیرخواهی است. یعنی کار را زیباتر و بیشتر از آنچه که خواستند، انجام بدهد. یعنی حضرت همواره خیرخواه بودند و همواره خیر دیگران را در نظر می‌گرفتند و خواسته دیگران را بر خواسته خود ترجیح می‌دادند و درصدد بودند دست بندگان را در تمام مراحل بگیرند. حضرت عباس (ع) جوانمردی صاحب نظر بودند که در کمتر از ۱۳ سالگی در صفین شمشیر می‌زدند و از جوانی دلیر و دلاور بودند اما وقتی به کربلا می‌رسند در مسیر، امام تمام مراحل زندگی خود را طی کرده و تابع امام هستند.

این کارشناس دینی با ارائه نکته‌ای و بهره‌ای که می‌توانیم در روز ولادت حضرت ببریم، گفت: اگر می‌خواهیم در روز تولد حضرت به ایشان توکل و بهره‌ای داشته باشیم باید مادر حضرت یعنی حضرت ام‌البنین (ع) را یاد کنیم چرا که ایشان بودند که با بهترین تربیت خود چهار فرزند را تربیت کردند که هر چهار فرزندانشان در کربلا حضور داشتند و الگوی تربیتی حضرت ام البنین (س) می‌تواند برای جامعه امروز و سبک زندگی ما یک الگوی دینی و زیستی درست و مثمر ثمری باشد.

انتهای پیام